วันศุกร์ที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

ท้ายเหมือง พังงา



คือโต อ้วนจนดูบวมฉุอย่างเช่นทุกวันนี้ เพราะหาดทรายที่ขาวอมนวลนิดๆ ที่ยาวเหยียดไปนับสิบกิโลเมตร กับท้องทะเลฝั่งอันดามันนั้น แทบไม่ปรากฏรอยเท้ามนุษย์ให้เห็น สิ่งที่เคลื่อนไหวในภาพเบื้องหน้าจึงเป็นแต่เพียงคลื่นน้ำทะเลสีใสสะอาด โถมเข้าหาฝั่งลูกแล้วลูกเล่า ปล่อยหาดทรายให้กลายเป็นสวรรค์ของปูปั้นทราย และปูลมหากินอย่างสำราญใจ
แต่หาดเดียวกัน ต่อเชื่อมไปทางชุมชนท้ายเหมือง กลับสกปรกด้วยขยะของการจัดงานประจำปี ขยะจากนักท่องเที่ยวที่มากิน ดื่ม ปิ้ง ย่าง แล้วทิ้งเศษซากไว้เกลื่อนกลาด ผิดกับหาดที่อยู่ในความดูแลของ อุทยานแห่งชาติลำปี-ท้ายเหมือง ที่เป็นอย่างที่ผมบรรยายมาแต่ต้น หาดท้ายเหมืองจะว่าหลุดหลง หรือเป็นหาดสองมิติ คือมิติของการท่องเที่ยวที่เด็กอ้วนฉุและมิติของธรรมชาติบริสุทธิ์ที่ยังหลงเหลือ เมื่อหลายวันก่อน ที่นี่คือที่ที่ กาโม่ ได้ลืมตาขึ้นมาดูโลก
แม่ของกาโม่อุ้มท้องแล้วเลือกทำเลที่คิดว่าเงียบสงบแล้ว ซึ่งเดี๋ยวนี้หาชายหาดที่เงียบสงบ ไม่มีกิจกรรมของมนุษย์หายากมาก แม่กาโม่จึงได้เลือกที่หาดท้ายเหมืองแห่งนี้ เธอขึ้นมาบนหาดทรายในยามค่ำคืน แล้วค่อยๆ ใช้เท้าหลังที่เคยพุ้ยน้ำเพื่อนเคลื่อนตัวไปในทะเล มาค่อยๆ พุ้ยผืนทรายจนกลายเป็นหลุมก่อนจะหันก้นสู่ปากหลุม แล้วเบ่งไข่เต่าออกมาจากท้องทีละใบ กาโม่และพี่น้องรวมกัน 200 ใบ สงบนิ่งในก้นหลุม ก่อนที่แม่จะค่อยๆ กลบทรายฝังไว้ แม่กาโม่ได้พักเพียงครู่ ก็ค่อยๆ คลานลงทะเลปล่อยให้ธรรมชาติเป็นตัวฟักไข่และโชคชะตาเป็นตัวกำหนดหนทางรอดของกาโม่และพี่น้อง
แม่เพิ่งลงทะเลไปไม่นาน ผู้ช่วยหัวหน้าอุทยาน ฯ ลำปี-ท้ายเหมือง คุณสุวรรณา สะอาด กับเจ้าหน้าที่อุทยานฯก็จะมาขุดเอาไข่เต่าทั้งหมดย้ายออกไปจากที่แม่เลือก ซึ่งอยู่นอกเขตอุทยานฯ และมีกิจกรรมท่องเที่ยวมากมาย ไปไว้ในหลุมอนุบาลของอุทยานฯที่อยู่บนหาดทรายที่เงียบสงบและมีเจ้าหน้าที่เฝ้าดูแลตลอดเวลา รวมทั้งมีรั้วล้อมกันสัตว์เลื้อยคลาน หรือสุนัขที่อาจจะมาคุ้ยกินเป็นอาหาร และเพื่อเป็นการป้องกันคนที่อาจมาเดินหาไข่เต่าเอาไปขาย เพราะมีราคาแพง
เจ้าหน้าที่จะมาดูความเคลื่อนไหวทุกวันรวมทั้งจดรายละเอียดไว้หมด บนปากหลุมทรายที่กาโม่และพี่น้องฝังอยู่ใต้ทรายจะราบเรียบดูไม่รู้ว่าด้านล่างคือไข่เต่านับร้อยฟองรอการฟักออกมาเป็นตัว ราว 60 วันให้หลัง กาโม่และพี่น้องจะค่อยๆ เจาะเปลือกไข่ แล้วตะกุยทรายขึ้นมาดูโลก ในบรรดาพี่น้องเกือบ 200 ฟองมีราวร้อยฟองเศษที่ได้ฟักออกมาเป็นตัว นอกนั้นกลายเป็นไข่ไม่สมบูรณ์และไม่มีการฟัก
เมื่อออกมาจากไข่ ถ้าในธรรมชาติ กาโม่และพี่น้องจะรีบคลานลงทะเล ซึ่งในช่วงนี้เองที่จะถือเป็นวิกฤติสำหรับลูกเต่าทะเล เพราะทั้งนกทะเล หรือเหี้ย จะออกจับกินลูกเต่า ส่วนบางตัวที่รอดลงทะเลได้ก็จะถูกปลากินเป็นอาหาร วินาทีแรกที่ลูกเต่าลงทะเลได้คือ ว่ายน้ำให้ไปให้เร็วที่สุดและลึกที่สุด แต่ลูกเต่าเพิ่งออกจากไข่ไม่ถึงชั่วโมง จะรอดพ้นอันตรายได้สักกี่ตัว เพราะเหตุนี้ทางอุทยานฯจึงมักนำเต่าทะเลที่ออกจากไข่ไปให้ศูนย์วิจัยและพัฒนาประมงชายฝั่งพังงา ที่อยู่ใกล้กัน เป็นผู้ดูแลและอนุบาลต่อไป
ชีวิตที่ศูนย์วิจัยและพัฒนาประมงชายฝั่งพังงา กาโม่ ถูกเลี้ยงดูเป็นไปตามหลักวิชาการภายใต้การูแลเอาใจใส่ของผู้อำนวยการสุภาพ ไพรพนาพงศ์ ที่มาตรวจตราดูทุกวัน ในบ่อเลี้ยงมีพี่น้องอีกหลายตัวอยู่ด้วยกัน เจ้าหน้าที่เขามาทำความสะอาดบ่อ ให้อาหาร ให้ยา เวลาที่กัดกันจนเป็นแผลที่ขาบ้าง ก็จะถูกดูแลรักษา จน 8 เดือนไปแล้วนั่นแหละ ที่กาโม่จะพร้อมออกไปเผชิญสู่โลกกว้าง สู่ท้องทะเลจริงๆ ในรอบปี ศูนย์วิจัยฯก็จะนำเต่าทะเลไปปล่อยลงทะเล ซึ่งเดี๋ยวนี้มีหน่วยงานราชการจังหวัดบ้าง อำเภอบ้าง มาขอเต่าไปปล่อยให้เป็นงานมากมาย ทางศูนย์ก็จะให้ความร่วมมือ เลือกเต่าที่ขนาด วัย พร้อมลงทะเลจัดไปให้
ในระหว่างนี้ถ้าใครสนใจอยากจะปล่อยเต่าลงทะเลเอง เขาก็จะเลือกเต่า แล้วจัดการฝังชิป แล้วให้คนที่จะปล่อยตั้งชื่อแล้วบันทึกว่าชิปโค๊ทนี้เต่าชื่ออะไร ใครเป็นคนปล่อย แล้วลงในฐานข้อมูล ไม่ว่าเต่าตัวนี้ไปขึ้นที่หาดใดทั่วโลกที่เขาเดินทางไปได้และมีการพบเจอ เมื่ออ่านชิปก็จะรู้ทันทีว่าหมายถึงเต่าตัวไหนซึ่งใครๆ ก็สามารถทำเช่นนี้ได้โดยติดต่อที่ศูนย์วิจัยฯพังงา โทร 0 7643 2212
กาโม่ถูกผมเลือกออกมา อาจจะเพราะชะตาต้องกัน แววตาของกาโม่ดูสดใส ปากงุ้มงอ ซึ่งเป็นรูปแบบของเต่าตนุทั่วไป ตอนที่จับกาโม่ขึ้นมาจากบ่อ ขาทั้งสี่ตะกุยอากาศแทบจับไม่อยู่ ช่วงที่ฝังชิปลงไปใต้ผิวหนังเหมือนกาโม่จะเจ็บ แต่แค่แป๊บเดียว แล้วผมก็เอากาโม่งเดินข้ามถนมาสู่หาดท้ายเหมืองข้างหน้า
หาดทรายขาวสะอาดน่าจะเป็นที่ที่ดีสำหรับชีวิตน้อยๆที่จะได้กลับคืนสู่บ้าน พอปล่อยกาโม่ลงพื้นทราย กาโม่ก็เดินเตาะแตะๆ ลงทะเลไปอย่างเร็ว ทันที่ที่ปลายคลื่นสัมผัสกายและพาร่างน้อยๆ ลงสู่ทะเลกว้าง กาโม่ดำผุดดำว่ายออกไปเรื่อยๆ ก่อนจะโผล่หัวขึ้นมาอีกครั้ง เหมือนหันมาดูผมที่ยืนอยู่บนหาดอีกครั้งหนึ่ง แล้วจึงดำน้ำหายไปในทะเลอันดามันอันกว้างใหญ่ กาโม่กลับคืนสู่บ้านไปแล้ว

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น